Wielka Wystawa Dinozaurów – z czym to się je? (patronat medialny)

Wielka Wystawa Dinozaurów to najnowsza propozycja CUBE Factory of Ideas, która już w najbliższy wtorek 24.05 wystartuje na portalu Wspieram.to, gdzie starać się będzie o Wasze wsparcie. WWD to strategiczna, rodzinna gra planszowa, luźno nawiązująca do prawdziwych wydarzeń zwanych pod nazwą Wojny o Kości. Wówczas to grupa paleontologów – stosując wszelkie, mniej lub bardziej legalne metody – rywalizowała o tytuł największego odkrywcy dinozaurów. W grze oprócz świetnej zabawy znajdziecie więc także szeroki aspekt edukacyjny, dowiecie się co nieco zarówno o paleontologach, jak i wydobywanych przez nich szkieletach. A z czym dokładnie się to je i jak wygląda rozgrywka?

Przed rozpoczęciem gry, każdy z graczy losuje jednego z paleontologów, których poprowadzi do zwycięstwa. Każdy z nich dysponuje unikalną, specjalną zdolnością i wymaga nieco odmiennego podejścia w grze. Zabawa w Wielką Wystawę Dinozaurów jest prosta, ale nie pozbawiona głębi i całkiem sporej dawki interakcji.  Gracze będą wydobywać kości na planszy wykopalisk, rekonstruować z nich dinozaury i konkurować o punkty prestiżu w różnych kategoriach muzealnych. Gra toczy się przez trzy rundy. Każda z nich podzielona jest na trzy różne fazy: wykopalisk, rekonstrukcji i wystawy.

Podczas fazy wykopalisk gracze będą kolejno zbierać kości z obszarów, na których znajdują się ich paleontolodzy. Następnie mogą ich przemieścić, ale tylko w linii prostej nie przekraczając pól ze smołą. Jest to mała łamigłówka, która wymusza porządne przemyślenie i planowanie ruchów. Po zebraniu kości, gracz dostosowuje jedną z kategorii muzealnych (więcej o nich w fazie wystawy), zwiększając lub zmniejszając jej wartość. Ostatnim krokiem fazy wykopalisk jest wykonanie akcji. Gracz ma do wyboru standardowe akcje albo fortele.  Wśród standardowych akcji znajdują się:

• publikacja, pozwalająca raz jeszcze dostosować wartość kategorii muzealnych,
• darowizna, dzięki której można wymienić posiadane kości na punkty lub pozbyć się żetonów złej sławy (o złej sławie za moment),
• badania, które pozwalają graczowi dobrać dodatkową kartę premiowanego dinozaura.

Gracze dostają do dyspozycji także bardziej niecne uczynki, zwane fortelami. Zaliczają się do nich:

• sabotaż, pozwalający zastawić pułapkę (żeton złej sławy) na paleontologa poruszającego się po planszy.
• dynamit, który jest skutecznym, ale bardzo destruktywnym sposobem na zdobycie potrzebnych kości.
• kradzież, dzięki której możemy podebrać kość z sąsiedniego pola (najlepiej zajętego przez innego gracza).

Używanie forteli wiąże się jednak z pewnym ryzykiem i koniecznością dobrania żetonów złej sławy. Gracz dobiera losowo jeden za każdym razem, gdy wykonuje fortel. Żetony złej sławy mają wartość od 1 do 3 i są trzymane w tajemnicy przed innymi graczami aż do końca rozgrywki. Musicie uważać, gdyż ten, kto na koniec gry dysponuje najwyższą sumą wartości złej sławy – odejmuje ją od swojego wyniku, podczas gdy cała reszta dodaje!

Drugą fazą jest rekonstrukcja. W jej trakcie gracze w tajemnicy przed innymi starają się złożyć szkielety dinozaurów ze swoich kości. Głównym ograniczeniem jest wyobraźnia rekonstruktora, lecz istnieje kilka wytycznych, zgodnie z którymi należy układać kości. Można też wspomagać się tzw. kartami premiowymi, które dodatkowo nagradzają punktami pewne specyficzne dla danego gatunku układy kości. Dinozaur musi mieć ogon, kręgosłup i szyję tworzące jedną linię. Do kręgosłupa należy dołożyć co najmniej jedno żebro, a na końcu szyi musi znajdować się głowa. Trzeba też dołożyć dwie kończyny. Dodatkowo, można wykorzystać unikatowe kości, aby nasz dinozaur wyróżniał się na tle innych. Kości różnych kolorów tworzą inne części szkieletu – zielone kręgosłup, żebra i głowę, żółte ogon i szyję, czerwone kończyny, a niebieskie unikatowe dodatki. Białe kości mogą zastąpić dowolny inny rodzaj.

Ostatnią fazą jest wystawa. Gracze odsłaniają swoje dinozaury i porównują je w różnych kategoriach. Gracz z największą liczbą kości w danej kategorii dostaje najwięcej punktów. W zależności od tego, jak ważna jest dana kategoria w danej rundzie (w wyniku dostosowywania ich poprzez publikacje graczy), może ona dawać więcej lub mniej punktów. Do kategorii muzealnych należą:

• rozmiar – liczba kości żeber
• wysokość – liczba kości w największej kończynie plus liczba kości w szyi
• drapieżność – liczba kości w najmniejszej kończynie plus liczba kości w głowie
• długość – liczba kości w ogonie plus liczba kości w kręgosłupie
• unikalność – liczba unikatowych kości

Dodatkowo, gracze otrzymują punkty za dowolne karty premiowe, których warunki udało im się spełnić. Pokazują ukończone karty i otrzymują tyle punktów, ile wskazuje liczba w prawym górnym rogu karty. Po fazie wystawy następuje kolejna runda. Po trzech rundach podliczane są jeszcze żetony złej sławy i gracz z największą liczbą punktów wygrywa.

I to byłoby na tyle, jeśli chodzi o krótkie przedstawienie mechaniki gry. Już niedługo  – jeszcze przed wtorkowym rozpoczęciem kampanii – na ZnadPlanszy przeczytacie pełnoprawną recenzję.