Kwiecień 2015 roku zapamiętamy na pewno. W ciągu niespełna 20 dniu na portalu Wspieram.to zagościły aż trzy gry planszowe – “Odbudowa Warszawy 1945-1980“, “Achaja“, a od kilku dni możemy śledzić losy kampanii poświęconej grze “Rycerze Pustkowi”. Dwa pierwsze tytuły już na pewno zostaną wydane, warto więc tą, która walczy teraz o to samo.
Akcja „Achaja w 72h” zakończyła się sukcesem. Musieliśmy uporać się z niespodziewanymi trudnościami związanymi z kampanią. Dogrywamy ostatnie poprawki w grze. Wciąż jesteśmy w ruchu i czasami jedyne, o czym marzę to zwykły sen. Napięcie, oczekiwanie i ciągłe życie sprawami związanymi z procesem wydawniczym za pośrednictwem platformy crowdfundingowych jest wprost namacalne fizycznie. I jak już ma się całkowicie dosyć, to nagle wszystko przestaje się liczyć, bo twoja kampania przekracza nowy próg. Tak, kolejny cel odblokowany!
[Aktualizacja terminów] Dwa dni temu ruszyła nasza akcja na portalu Wspieram.to. Cel jest jasny, chemy wydać grę bazującą na powieści Andrzeja Ziemiańskiego “Achaja” pod tym samym tytułem. W ciągu jednego dnia zebraliśmy ponad 50% potrzebnej kwoty, ale teraz postanowiliśmy zrobić coś szalonego. Achaja byłaby z nas pewnie dumna 😉
„To jeszcze tam daj kropkę… w trzeciej nagrodzie jest literówka… daj przecinek po Magnaci w każdej nagrodzie… hej, jest aktualizacja… grafiki do poprawy” – mniej więcej tak zapamiętałem ten projekt, a raczej Michała Ozona od Phalanxów. Boże Igrzysko: Magnaci, czyli historia perfekcyjnego projektu.
„Teomachia” w Polsce została wydana w 2012 roku. W ciągu kilku pierwszych tygodni pojawiło się kilka, może nawet kilkanaście recenzji. Wszystkie zgodnie podkreślały, że to bardzo dobry tytuł. Od tamtego czasu powstały kolejne teksty, ale ocena gry pozostała ta sama. Nasza nota to nadal 8/10. To bardzo wysoka średnia. „Teomachia” już od początku zyskała sporo fanów i zyskuje ich nadal – zarówno w Polsce jak i za granicą.
Niedawno zdarzyło mi się rozmawiać z przypadkowo spotkanym amatorem planszówkowego szaleństwa, który pochwalił się, że projektuje grę planszową. Po krótkiej wymianie zdań przeszedł do sedna. Otóż gra będzie o zombiakach. Pomyślałem wtedy z rozczarowaniem, że powstaje kolejna pozycja, kolejna i kolejna, podobna do tysiąca poprzednich. Mam przesyt gier o odległych galaktykach lub wojnach w klimacie fantasy. Zasiadając do tego typu tytułów, nierzadko czuję się jakbym odgrzewał stary, kilkudniowy kotlet. Oczywiście miłośnicy tych klimatów już pewnie szykują pejcze i kije, by mnie zlinczować, ale ja już mam dość i niechętnie siadam do takich gier.